Jesteśmy społecznością, która kocha książki

🏆 Cześć Trofiki! Opowiem Wam o książce ciekawej, poruszającej, pokazującej odmienny punkt widzenia i zupełnie innej niż mam w zwyczaju czytać.

🌌 "El Roi" Beaty Skrzypczak opowiada - najprościej rzecz ujmując - o ludziach, o ich przeżyciach nawiązując przy tym do kultury żydowskiej oraz wydarzeń z drugiej wojny światowej. Jak wiecie, nie mam za wiele wspólnego z powyższymi tematami, ale mimo tego książkę czytało mi się bardzo dobrze.

🏙️ Akcja w powieści została rozbita na wiele miejsc i czasów. Zwykle bywa to problematyczne, gdyż czytelnik może zginąć w przeskokach zaznając braku spójności historii - jednak nic takiego nie miało tu miejsca. Czułem się jakby Autorka sama chwytała mnie za rękę i płynnie pokazywała miejsca i wydarzenia zawarte w tekście.

🎑 Otoczenie zostało opisane w sposób nadzwyczaj barwny. W każdym odwiedzanym mieście dało się poczuć jego indywidualny klimat a nawet duszę. Wielokrotnie zachwycałem się opisami, nie tylko tego co znajduje się dookoła, ale również przemyśleń i mądrości. Emocji nie brakowało, mogłem przeżywać je razem z bohaterami. Nie ma wątpliwości, że research do napisania tej powieści został solidnie wykonany.

🌆 Doświadczenie płynące z poznawania tej książki można porównać do oglądania zachodu słońca na wybrzeżu. Z jednej strony to tylko słońce, takie samo jak każdego wieczoru, ale przy odpowiedniej refleksji zmienia całkowicie punkt widzenia.

🌇 Gdybyście mnie zapytali co najbardziej podobało mi się w powieści to wskażę na to, że "El Roi" obudził we mnie chęć sięgania po literaturę piękną. Jest to debiut, w którym nie doszukałem się niczego, do czego mógłbym się doczepić. Rok 2024 jest dla mnie wybitnie dobry pod kątem doboru literatury. Choć książkę przeczytałem na początku lutego, to dopiero teraz znalazłem odpowiednie słowa, by opowiedzieć Wam o tym. Z pewnością sięgnę po kolejne książki Beaty.

🏆 Polecam każdemu.

🏆 Cześć Trofiki! Opowiem Wam o książce ciekawej, poruszającej, pokazującej odmienny punkt widzenia i zupełnie innej niż mam w zwyczaju czytać.

🌌 "El Roi" Beaty Skrzypczak opowiada - najprościej rzecz ujmując - o ludziach, o ich przeżyciach nawiązując przy tym do kultury żydowskiej oraz wy...

Rozwiń

Zwiń

🏆 Czołem Trofiki!

🏙️ Akcja fabuły skupia się na mieszkańcach podziemnego schronu mierzącego ponad sto pięter. Każdy pełni tam ściśle określoną rolę, stosują się do zasad funkcjonowania. Rodzące się dzieci zastępują starszych ucząc się od nich do zawodu, który przyjdzie im wykonywać.

🌇 Przyznaję, że książka okazała się po stokroć lepsza niż się spodziewałem. Być może najlepsza z gatunku po jaką miałem przyjemność sięgnąć. "Silos" okazał się czymś więcej niż tylko przygodą.

🌆 Treść zaskoczyła mnie tak wiele razy, że ciężko zliczyć. Kilka cytatów zapadło w pamięć. Już od samego początku musiałem zbierać szczękę z podłogi. Oprócz kapitalnie ukazanego życia pod ziemią książka porusza równie głęboko, potrafi wzruszyć, zdenerwować, wywołać uśmiech oraz skłonić do refleksji.

🌃 Próbując przewidzieć zakończenie i kierunek, w którym postępować będzie fabuła dotarłem donikąd, ponieważ autor bardzo szybko wyjaśnił, że moje przypuszczenia są błędne.

🌌 "Silos" trafia do czołówki najlepszych książek, jakie przyszło mi czytać. Nie tylko dla bieżącego roku. Teraz w końcu rozumiem skąd zachwyty na świecie nad tym tytułem. Polecam wszystkim, uważam, że ten tytuł równie dobrze spełniłby się jako lektura szkolna. Mocne 12/10.

🏆 Czołem Trofiki!

🏙️ Akcja fabuły skupia się na mieszkańcach podziemnego schronu mierzącego ponad sto pięter. Każdy pełni tam ściśle określoną rolę, stosują się do zasad funkcjonowania. Rodzące się dzieci zastępują starszych ucząc się od nich do zawodu, który przyjdzie im wykonywać.

🌇 P...

Rozwiń

Zwiń

🏆 Czołem Trofiki! Dzisiaj chciałbym opowiedzieć Wam o książce, która ma szansę być początkiem dla czegoś interesującego w fantastyce.

🏙️ Dlaczego interesującego? Już wyjaśniam. W ostatnich latach uważam, że fantastyka zmierza w kierunku, który nie jest dla mnie atrakcyjny. Liczne romantasy zalały polski rynek wydawniczy. Często ukazywani są młodociani bohaterowie, którzy w ciągu kilkuset stron pokonują swoich mistrzów/nauczycieli - co w niezgrabny sposób potrafi zanudzić czytelnika.

🌇 Książka sprawnie łączy ze sobą dwa kierunki. Fantastykę o ciężkim klimacie z elementem zagadki i śledztwa. Jest to zupełnie inna forma doznań niż w przypadku powieści typowo detektywistycznych. Dlatego uważam, że jest tu ogromny potencjał na to, aby ludzie częściej sięgali po fantastykę nie tylko dla miłosnych rozterek.

🌆 Nie będę zagłębiać się w fabułę, bo opis możecie przeczytać w każdym momencie. Ale co warto zaznaczyć to to, że świat wykreowany przez Autora potrafi wciągnąć. Bohaterowie, którym przychodzi zmierzyć się z przeciwnościami losu znacznie różnią się od siebie. Nie ma tu monotonni. Dużym atutem są konsekwencje dokonanych czynów, które prędzej czy później dosięgają wszystkich. No i jest jeszcze spora dawka humoru, która z ciętym językiem niektórych postaci nieraz doprowadziła mnie do uśmiechu.

🌃 Ogromnym plusem są zręcznie dopasowane elementy układanki. Wielowątkowa treść powieści z czasem prowadzi czytelnika we właściwe miejsce, by krok po kroku tłumaczyć znacznie, które na pierwszy rzut oka zdawało się ukryte. Pomocą w tym zabiegu służyły przeskoki czasowe, które świetnie dopełniały wydarzenia.

🎑 Czytając "Kroczącego Wśród Cieni" bawiłem się wyjątkowo dobrze. Świadczyć o tym może to, że przeczytałem ją na dwa razy. Ciężko się od niej oderwać. A zakończenie poznawałem z ogromnymi ciarkami ekscytacji, szczególnie gdy wszystko nabierało sensu. Książka pozostawiła mnie z ogromną potrzebą poznania dalszych losów tej przygody


IG: @book_trophy

🏆 Czołem Trofiki! Dzisiaj chciałbym opowiedzieć Wam o książce, która ma szansę być początkiem dla czegoś interesującego w fantastyce.

🏙️ Dlaczego interesującego? Już wyjaśniam. W ostatnich latach uważam, że fantastyka zmierza w kierunku, który nie jest dla mnie atrakcyjny. Liczne romanta...

Rozwiń

Zwiń

🏆Cześć! Minęło dwa lata, a ja zauważyłem, że nie wrzuciłem recenzji na LC! "Delirium" to książka, którą uważam za powiew świeżości w fantastyce, nie tylko polskiej ale i światowej. Poniżej zapiski tego, co myślałem o niej czytając ją po raz pierwszy.

-----

🐺Pamiętam chwilę, gdy zobaczyłem okładkę „Delirium” na jednym z mediów społecznościowych. Od pierwszych chwil kontaktu wzrokowego czułem zachwyt. Mroczna, białowłosa postać z kataną – to jest to, co zawsze lubiłem tworzyć w różnego rodzaju RPG. Dużym plusem cieszącym oko jest również kolorystyka, która świetnie uzupełnia niebieskie grzbiety na regale.

🦇Kiedy już moją uwagę kupiła okładka to przeczytałem opis, który zaintrygował mnie jeszcze bardziej. Wampir, nieśmiertelna istota nocy wyprowadza się w najdalsze zakamarki Bieszczad. Czy może być jeszcze ciekawiej? Otóż może. Wir akcji wrzuca nas w mroczne i krwawe wydarzenia przepełnione klimatyczną mgłą folkloru. W treści pojawia się cała masa niesamowitych zwrotów akcji, momentami nie mogłem uwierzyć w rozwój wydarzeń. Moje serce podbiły „ludzkie” reakcje na stres towarzyszący bohaterom w wydarzeniach. Nie było heroicznych monologów lub nienaturalnych reakcji na bodźce. W napięciu bohaterowie reagują na wydarzenia tak, jak mógłby to zrobić każdy z Nas. To nadaje treści realizmu (na ile pozwala fantastyka).

🌃Akcja powieści toczy się na wielu płaszczyznach, otrzymujemy tu zagadki, wydarzenia z perspektywy kilku bohaterów czy retrospekcje. Z biegiem czasu odkrywając karty tajemnic miałem wrażenie, że pojawia się więcej pytań niż odpowiedzi. Wszystko to daje nam przewyborny obraz całości. Rozmowy między bohaterami wypełnione były humorem, przez co zdarzyło mi się skupić na sobie uwagę innych pasażerów jadących tramwajem. Bogate słownictwo autora sprawia, że treść czyta się bardzo szybko i przyjemnie.

Myślę, że „Delirium” jest wybitną książką. Bardzo ciężko jest się od niej oderwać. Widzę tu spore perspektywy na zyskanie popularności nie tylko w Polsce, ale i na świecie. W trakcie czytania dało się poczuć zew krwi. Po cichu liczę, że w przyszłości doczekamy się gier z serii Krwiopijcy lub wysoko-budżetowego serialu. Książka trafia w czołówkę najlepszych książek przeczytanych przeze mnie 2022 roku.

🏆Cześć! Minęło dwa lata, a ja zauważyłem, że nie wrzuciłem recenzji na LC! "Delirium" to książka, którą uważam za powiew świeżości w fantastyce, nie tylko polskiej ale i światowej. Poniżej zapiski tego, co myślałem o niej czytając ją po raz pierwszy.

-----

🐺Pamiętam chwilę, gdy zobaczyłe...

Rozwiń

Zwiń

🌌 Druga księga w genialny sposób udowadnia, że nie ma tu miejsca na "klątwę drugiego tomu", a wręcz przeciwnie - jest jeszcze lepiej. Już na pierwszy rzut oka widać, jak ewoluuje pióro Pawła Zbroszczyka. Zręcznie bawi się opisami, dialogami nadając treści niepowtarzalny klimat.

🌃 Paweł Zbroszczyk otwiera przed czytelnikiem kolejne obszary świata. Razem z Brenem, Zadrą i Pieprzem zwiedzimy tereny Estepii, natomiast Leba zabiera nas ponownie do świata Parkan. Pojawiają się kolejne próby, tajemnice i zwroty akcji, które przyprawiały mnie o ciarki przyjemności.

🌇 Czytając Dar Anomalii zalecam przygotować znaczniki, bo wiele cytatów jest wręcz wyśmienitych. Wiele z nich doprowadziło mnie do śmiechu, a inne skłoniły do refleksji.

🏞️ Chciałbym Wam opowiedzieć o najciekawszych fragmentach, ale jest zbyt wcześnie żeby mówić o spojlerach 😏 Być może dopiszę je tutaj za jakiś czas

IG: Book_Trophy

🌌 Druga księga w genialny sposób udowadnia, że nie ma tu miejsca na "klątwę drugiego tomu", a wręcz przeciwnie - jest jeszcze lepiej. Już na pierwszy rzut oka widać, jak ewoluuje pióro Pawła Zbroszczyka. Zręcznie bawi się opisami, dialogami nadając treści niepowtarzalny klimat.

🌃 Paweł Zb...

Rozwiń

Zwiń

Fajne, przeczytane na dwa razy. Rozwinięcie recenzji wkrótce :)

Fajne, przeczytane na dwa razy. Rozwinięcie recenzji wkrótce :)